#ชนบทญี่ปุ่น

กล้าเรียกได้เต็มปากเลยว่าเมืองที่เราอยู่ในตอนนี้คือ "บ้านนอก" เพราะประชากรในเมืองรวมลูกเด็กเล็กแดงแล้วมีประมาณ 2,400 คนเท่านั้น ทุกบ้านจะมีวิทยุสำหรับแจ้งข่าวสารภายในเมืองเหมือนเป็นเสียงตามสาย บางวันเราจะได้ยินประกาศว่าคุณปู่ คุณย่า คุณทวดคนนั้นคนนี้เสียชีวิต ทำให้รู้ว่าประชากรของที่นี่ลดน้อยลงไปทุกวัน

- 止まれ อ่านว่า โถะมะเระ แปลว่า หยุด -

เวลาเราบอกคนอื่นว่าทำงานที่เมืองนี้ ทุกคนก็จะแบบ ห้ะ? มันมีงานให้ทำด้วยหรอ? เราก็ตอบไปว่ามีสิ เราทำงานโปรโมทการท่องเที่ยวให้เมืองนี้นะ เค้าก็จะยิ่งแบบ ขอห้ะอีกรอบ มันมีอะไรให้โปรโมท? ที่พูดมาไม่ผิดเลย เมืองชิปปุเบ็ตสึไม่มีอะไรที่จะดึงดูดคนไทยได้จริงๆ เพราะมันไม่มีทั้งแหล่งช็อปปิ้งหรือสถานที่ท่องเที่ยวให้รู้สึกดึงดูดใจ

.

ช่วง 6 เดือนแรกที่มาทำงานที่นี่เราท้อมาก เหมือนเรากำลังขายของที่แม้แต่ตัวเราเองก็ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่ามันมีสรรพคุณที่ดีจริงกับผู้ซื้อรึเปล่า กลัวว่าโปรโมทไปจะไม่มีใครมา กลัวว่ามีคนมาแล้วเค้าจะผิดหวัง กลัวไปร้อยแปดพันเก้าอย่าง

.

ตอนมาอยู่ใหม่ๆ เราเลยคิดสารพัดโปรเจกต์เพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวให้กับเมืองนี้ ด้วยการเสนอให้ทำจุดท่องเที่ยวต่างๆ เพิ่ม แต่สุดท้ายก็ไม่เป็นผลเพราะไม่ได้รับการอนุมัติจนเราคิดจะลาออกไปตั้งแต่ปีแรก

.

แต่พออยู่ไปเรื่อยๆ เราก็เริ่มสังเกตเห็นว่าที่นี่ไม่มีแฟชั่นให้แข่งขัน เค้าใช้ชีวิตกันเรียบง่ายมากๆ และทุกคนต่างก็มีความสุขกันดี มันเลยทำให้คนโปรโมทการท่องเที่ยวอย่างเรารู้สึกผิดไปเลย

.

ในที่สุดเราก็ได้เข้าใจแล้วว่าหน้าที่ของการโปรโมทท่องเที่ยว "ไม่ใช่การทำเพิ่ม" แต่มันคือ "การนำเสนอในสิ่งที่มีอยู่แล้ว" ให้ทุกคนได้รู้จักต่างหาก หวังว่าจะมีคนหลงรักความเป็นชนบทมากขึ้นผ่านทางภาพและตัวอักษรของเรานะคะ

- เวลาหน้าหนาวที่หิมะตกสูงๆ เราจะมองไม่เห็นขอบถนน ลูกศรนี้จะช่วยให้เรารู้ว่าตรงไหนคือขอบถนนค่ะ -

- บนภูเขาหิมะตกแล้วค่ะ -